Hugo Langeweg junior:
einde carrière

Boven: Hugo Langeweg senior en junior in 2009.

Onderstaand artikel is met toestemming overgenomen
uit het weekblad Draf&Rensport nr. 26 van 25 juni 2025
Auteur: Hans Sinnige

Titel: `Het is einde carrière voor mij'

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat we de nu 41-jarige Hugo Langeweg junior (geb. 1984) als rijder in actie zagen. Sindsdien was het stil en velen vroegen zich af of, en zo ja, wanneer hij zijn rentree in de koers zou gaan maken. Dat vroegen we hem dit weekend zelf en hij wond er geen doekjes om. "Heel simpel: voor mij is het einde carrière."

Momenteel verblijft Hugo met zijn gezin op Mallorca. Hij heeft daar alle tijd om de zaken op een rij te zetten. "Het begon met mijn gezondheid. Mijn nieren werkten niet goed en ik kreeg ook last van mijn longen. Als ik op de fiets van 't Zand naar Schagen ging, klonk ik net zo als jij als je in Wolvega Live na een huldiging terugkeert in de studio. Die problemen kwamen deels voort uit de stress die het beroep met zich mee brengt. Ik heb rust genomen en dat heeft geholpen. Mijn nieren zijn nu weer goed en met de longen gaat het ook de goede kant op. Ik bleek anderhalf jaar de verkeerde medicatie te hebben gehad. Dat is nu hersteld. Ook mijn rug gaat beter nu ik een tijd niet op de kar heb gezeten. Eigenlijk is het heel simpel: het is voor mij einde carrière. Het enthousiasme, de motivatie en het overtuigd zijn van jezelf is er niet meer. Ik was eerder al eens een tijdje weg, dat was een jaar of vijf geleden, en toen kon ik na een half jaar de moed weer opbrengen om opnieuw te beginnen. Dat lukt me nu niet meer. Dit vak heeft ups-and-downs en met de teleurstellingen die erbij horen kan ik niet meer omgaan. Ik kan beter de mooie momenten, die er genoeg zijn geweest, koesteren. Ik begon als 17-jarige en heb vanaf toen jarenlang onder druk gepresteerd. Maar het is net als met een spits in het voetbal. Die kan ook vroeg schitteren, maar er komt een keer een moment dat hij inziet dat hij moet stoppen."

Veel steun
Hugo maakt van de gelegenheid gebruik om, nu er een definitieve streep staat onder zijn loopbaan, de mensen om hem heen te bedanken. "De sport heeft mij veel moois gebracht. Als 6-jarige won ik de eerste ponykoers in ons land, mijn opa (Wim Hauber) ging toen altijd met me mee. Als pikeur ben ik binnen en buiten Europa succesvol geweest. Ik heb veel van de wereld gezien, vaak samen met mijn vader. Dat was prachtig. Hij, mijn moeder en mijn vrouw Elke hebben ervoor gezorgd dat ik op dat niveau kon presteren. En ook de verzorgers van de paarden, de trainers en de eigenaren die altijd achter me stonden. Als pikeur ben je het laatste onderdeel van het succes, niet meer dan dat."
Medelijden hoeven we met Hugo niet te hebben, hij heeft de zaken goed op een rij. "Ik ga het rijden niet missen. lk leef nu voor mijn kinderen en geniet van mijn gezin en het normale leven. Ik kijk nog steeds alle koersen, volg nationaal en internationaal alles. Ik ben ook nog steeds wel op stal. Dan doe ik het baanonderhoud of klusjes die er liggen. Paarden trainen doe ik ook niet meer, dat vond ik de laatste paar jaren eigenlijk al leuker dan het rijden in de koers. Ik ben al even niet meer op een koersbaan geweest en dat ga ik voorlopig ook nog niet doen."

Mooiste zege?
Gevraagd naar de mooiste zege in zijn loopbaan blijft het even stil. "Dat zijn er een paar. Financieel gezien was de UET-zege met Virgill Boko de grootste koers, met een eerste prijs van 230.000 euro. Maar die koers was op een dinsdagavond en er was amper publiek. Na die koers ging meteen het licht uit, dus qua sfeer en beleving staat die niet op één. Dan komt eerder de winst met Russel November in de Oslo Grand Prix. Dat was een Groep-1 met een eerste prijs van toen nog 176.000 euro. Die dag klopten we een veld vol Europese cracks en toprijders, dat was een kick. Ook heel mooi was de winst met Russel November in de Duitse Derby. Dat was in een periode waarin alles lukte. Een week later wonnen we met Virgill Boko de Nederlandse Derby en weer een week later met Genny di Jesolo de Italiaanse Merrie Derby. Eigenlijk was elke gewonnen Derby een hoogtepunt, ik heb er in al die jaren 20 gewonnen en sta wat de Nederlandse Derby's betreft op de eerste plek."

Hugo, die bijna 2.000 koersen won, zal niet snel worden ingehaald, maar als dat ooit gebeurt dan zal hem dat niet ontgaan. "Ik blijf nauw betrokken bij de stal en bij de sport", aldus de man die op 24 augustus 2024 met een zege van Oh Mister Alki in Wolvega een uniek tijdperk afsloot.

(Einde artikel)

Enkele hoogtepunten

Boven: Hugo Langeweg heeft junior al vroeg "klaargestoomd"
voor het pikeurvak en is daar uitstekend in geslaagd.
Hij begon op jonge leeftijd in de ponykoersen.

Boven: Na de Derby-zege van John F Boko in 1995 liet winnende
rijder Hugo Langeweg senior zijn 11-jarige zoon op de sulky de
ereronde rijden. Het werd hem dus met de paplepel ingegoten.
Later zou deze zoon veel Derbywinnaars rijden.

Boven: Een jaar later mocht junior weer "voorrijden" na de Derby.
Hier zien we Kelsea Boko en Hugo Langeweg senior
met zijn gevolg tijdens de ereronde. Junior zit op de sulky
en verzorgster Karen Schagen (later mevrouw Roggen)
houdt de merrie vast.

Boven: In 2006 won junior zelf voor het eerst de NL-Derby en
groot favoriet Virgill Boko deed dat met een straatlengte,
voor Very Fast Renka (rechtsboven in beeld).

In 2004 won senior de Derby met Time Out
In 2005 werd junior als winnaar met Uriah Boko
teruggesteld wegens hinderen.
Daarna won junior 7 NL-Derby's met:
2006 Virgill Boko
2007 Willem W Boko
2008 Yucca Boko
2013 Davy Boko
2014 Erwin Lobell
2017 Hooters USA
2019 John King boko

Boven: Blije gezichten na de overwinning van Virgill Boko in
de serie van de UET-Derby der 4-jarigen op Vincennes.
Groom Naomi de Ridder houdt "haar" Virgill vast.
Links staat Rinus van der Tang, de "grootste" fan.
Rechts Hugo's zus Jessica.

Boven: Virgill Boko wint de Grote UET-Finale in Oslo en
wordt Europees Kampioen der 4-jarigen in 2007.
(zonder zweep). Eerste prijs 230.000 Euro.

Boven: Russel November (Dld) met Hugo Langeweg jr. wint
soeverein de Deutsches Traber Derby 2006.

Boven: Nog laatste in de laatste bocht, stuift Russel November in
een geweldig tempo het hele veld voorbij en wint met voorsprong
de Grand Prix van Oslo in 2009.

Toppikeur

(WM:) In veel koersen wordt vanaf de start zo snel mogelijk gereden voor de kop of een positie voorin. Daarna gaat het tempo fors omlaag en wordt een ronde lang rustig aan gedaan om energie over te houden voor de laatste driekwart ronde met een eindsprint. Kijk maar eens naar de koersen in Wolvega of in Zweden. Hugo Langeweg junior deed meestal na de start rustig aan en wachtte tot iedereen uitgeraasd was. Hij bleef daarbij altijd in het tweede spoor. Als dan het tempo terugviel ging hij buitenom naar voren en kon hij zonder grote inspanning naar de kop gaan. Daarna had hij nog voldoende over voor de eindsprint. Zo won junior veel koersen met zijn befaamde koersinzicht. Hugo was ook lichtgebouwd en zat in stroomlijn (achterover) op zijn sulky. Hij behoorde echt tot de wereldtop.

DE FINALE VAN HET EUROPEES KAMPIOEN DER 4-JARIGEN 2007
Hieronder kunt u (via YouTube) beelden zien van de fantastische overwinning van Virgill Boko op 24 okt. 2007. Hij won toen in Bjerke (Noorwegen) de UET-Finale voor 4-jarigen, nadat hij op Vincennes al de halve finale voor de niet-Scandinavische landen had gewonnen. Hugo Langeweg jr. reed een uitgekiende race en zijn paard was fenomenaal. Nooit won een Nederlands gefokt paard zo'n belangrijke koers met zulk hoog prijzengeld. De eerste prijs bedroeg 230.000 Euro! We zien de complete koers, een stukje herhaling, de huldiging met volkslied, een interview met Hugo en de blije entourage met o.a. fokker John Bootsman.